محققان مركز سرطان جورجيا در دانشگاه آگوستا در آمريكا كه اين تحقيق را انجام داده اند، پايه و اساس اين راهكار را براي ساخت واكسن سرطان، افزايش مدت زماني عنوان كردند كه يك سيتوكين (دسته‌اي از مولكول ‌هاي پروتئيني محلول در آب) به نام IL2 در بدن باقي مي ماند. IL2 يك مولكول در سيستم ايمني است كه مسئول تنظيم فعاليت برخي گلبول هاي سفيد خون به نام سلول هاي كشنده تي (killer T cells) است. دكتر حسين سلطان از مركز سرطان جورجيا كه در اين مطالعه همكاري داشت گفت: بعد از تزريق واكسن هاي پايه پپتيدي به موش هاي مبتلا به سرطان مشاهده كرديم كه سيگنالينگ پايدار IL2 به اندازه زيادي موجب افزايش تعداد سلول هاي كشنده سرطان 'تي' در سلول هاي سرطاني خاص (+CD8) شد.

محققان در جريان آزمايش هاي خود همچنين متوجه افزايشي در توانايي سلول هاي 'تي' براي مقاومت در برابر فرار سلول هاي تومور از پاسخ ايمني شدند كه توسط پروتئيني به نام برنامه ريزي مرگ ليگاند (PD-L1) ايجاد مي شود. به خوبي مشخص شده است كه پروتئين PD-L1 توسط سلول هاي تومور توليد مي شود و به آنها اجازه مي دهد تا از منهدم شدن توسط سلول هاي كشنده 'تي' فرار كنند. محققان خاطر نشان كردند كه اين نتايج به طرز قابل توجهي عملكرد ضد تومور واكسن هاي پايه پپتيدي را در موش هاي حامل تومور تقويت مي كند.